Taniu? – Żanna nie spodziewała się zobaczyć siostry byłego męża na progu. Dziewczyna była kompletnie przemoczona, woda spływała jej po długich włosach strużkami.

• Zaczęło padać, gdy szłam. Moje ubrania są przemoczone, mogę je wykręcić… Wpuścisz mnie?
• No cóż… Proszę. – Żanna zrozumiała, że Tatiana przebyła długą drogę: dom Żanny znajdował się na strzeżonym osiedlu, przy odległej ulicy, skąd od głównej bramy trzeba było iść jakieś piętnaście minut. To, jak Tatiana znalazła dom Żanny i jak została wpuszczona na teren, pozostawało zagadką.
• Dasz mi herbatę? – Tanya strząsnęła krople wody z policzka i rozmazała tusz do rzęs, który spływał jej spod oczu.

„Najpierw się osusz” – Żanna podała jej ręczniki papierowe. Podłoga nie tolerowała wilgoci, a mokre trampki Tatiany stanowiły zagrożenie dla nowych napraw.

• Dziękuję.
• A teraz powiedz mi, dlaczego przyszedłeś.

— Naprawdę potrzebuję pieniędzy.

• Co to ma wspólnego ze mną? Nie pożyczam pieniędzy.
• Wiem, nie proszę. Przyszłam, żebyś mi pomógł z pracą. Zgadzam się na wszystko. Na każdą pracę! Byle mi płacili… Wiem, że twój nowy mąż ma sieć hoteli. Poproś go, żeby załatwił mi pracę…

— Czy masz jakieś doświadczenie?

• Tak! – Tanya skinęła głową. – Pracowałam w kawiarni.
• Kto?

— Kierowniku… Miałam tam pracować… Ale zatrudnili mnie tymczasowo jako kelnerkę! Nie pracowałam wystarczająco długo, żeby awansować.

— Jak długo pracowałeś?

• Około dwóch miesięcy. W jednym miejscu przez dwa tygodnie, w drugim przez tydzień… a z trzeciego wyjechałem wczoraj. Nie dogadywałem się z dyrektorem.

Żanna spojrzała na Tanię ze zdziwieniem.

• Rozumiesz, że z taką „listą” nigdzie cię nie przyjmą?
• Jak to? Trzy różne kawiarnie! Tak, jestem super doświadczony!

— To, że skaczesz z miejsca na miejsce, nie daje ci wartości, wręcz przeciwnie.

• Co mam zrobić? Bardzo potrzebuję pieniędzy… – Tania spojrzała na Żannę i wybuchnęła płaczem.
• Po co ci pieniądze? I dlaczego zdecydowałeś, że możesz je tu zarobić?
• Gdzie indziej mogę je zdobyć? W naszym „kołchozie” z trzema domami?!

— Życie w Moskwie jest drogie, mieszkania są drogie… Gdzie mieszkasz?

— Na początku mieszkałam u koleżanki, potem poszłam do brata, ale mnie wyrzucił… Ma nową kobietę, nie pozwoliła mi z nimi mieszkać.

• Naprawdę? – Żanna skrzywiła się. Wspomnienie o byłym mężu sprawiło, że poczuła się nieswojo.
• Stał się niegrzeczny i wredny dla tej kobiety! Chciałam z nim zostać, a ten zrzęda wyrzucił mnie za drzwi! Żaneczka, pomożesz mi? Nie mam do kogo się zwrócić oprócz ciebie…

„Nie mogę ci niczego obiecać, bo sam nie pracuję i nie mogę ci znaleźć pracy.

• No cóż, jesteś kobietą! Masz wpływ na męża… no to poproś go, żeby załatwił mi u siebie pracę, przez swoje znajomości…

– Niczego nie obiecuję, wszystko będzie zależało od tego, jakie będzie miał wolne miejsca. Mój mąż jest teraz w podróży służbowej, wróci dopiero w weekend.

– Dziękuję! Wiedziałam, że jesteś dobrym człowiekiem, a nie taką jędzą… Zanna, kochanie, czy mogę u ciebie przenocować? Proszę… – Tatiana złożyła dłonie na piersi. – Patrz, jaki deszcz! Zaraz się ściemni, a ja nie mam pieniędzy na powrót.

• Jak się tu znalazłeś?

— Autostop…

• Tak… – Żanna zrozumiała, że pozwolenie dziewczynie wyjść samej na autostradę w nocy jest niebezpieczne. I chociaż Tania była dla niej zupełnie obca, Żanna zlitowała się nad nią i pozwoliła jej spędzić noc w pokoju gościnnym. – Dobrze. Ale wyjedziesz jutro rano. Nie potrzebuję żadnych pasożytów.

„Dobrze” – uśmiechnęła się promiennie Tanya. Wyciągnęła się na łóżku i spojrzała na nowoczesny żyrandol, piękną tapetę i drogie zasłony.

„Nikt w naszej wiosce nie ma takiego mężczyzny… Żanna miała szczęście, zdobyła bogatego męża… Gdybym tylko znalazła takiego jak on! I wszystkie problemy by się rozwiązały!” – marzyła Tania.

Spodziewała się, że dostanie pracę na jakimś ciekawym stanowisku, że spotka tam odnoszącego sukcesy i wolnego mężczyznę i wyjdzie za mąż, jak w romansach. Ale Tania nie rozumiała, że mężczyźni sukcesu nie patrzą na takie osoby jak Tania. I że nikt nie zatrudni 19-latki bez doświadczenia zawodowego na wysokie stanowisko.

Dokładnie to samo powiedział mąż Żanny, Stepan, po powrocie z podróży służbowej.

• Nie wiem, jak pomóc. Mam tylko jedno wolne miejsce dla Tatiany.
• Który?
• Co jej się nie spodoba.

„Powiedziała, że zgodzi się na każdą pracę” – wyjaśniła Żanna.

• Tak? No to niech przyjdzie jutro o 18:30. Jak tak bardzo chce pracować, to znajdzie pracę.

Tania dość szybko znalazła nowoczesny biurowiec sieci hoteli. Co prawda, spóźniła się… dotarła o 9:00. Ale nie czuła się winna – miała dobrą wymówkę – autobus się zepsuł.

Budynek był imponujący.

Wchodząc po schodach, zaczęła rozmyślać – wyobrażała sobie, że wchodzi do biura jako żona dyrektora, albo przynajmniej jego asystentka.

Tanya nawet specjalnie się ubrała do pracy: włożyła niewygodne buty na wysokich obcasach, krótką spódniczkę i top, który wyglądał jak moskitiera.

Chodzenie było niewygodne – pięta ciągle się zacinała i dziewczynka kilka razy o mało nie upadła. Na szczęście nie musiała tak daleko iść.

Tatiana gwałtownie otworzyła drzwi i wpadła na ochroniarza.

„Dokąd idziesz?” Spojrzał na nią badawczo.

— Do pracy!

— Twoja przepustka?

— Nie mam przepustki.

• Więc pomyliłeś drzwi. Wejście jest tylko obejściem.
• Tacy jak ja nie potrzebują przepustki. – Tatiana zadarła nos. – A ciebie… jutro wywalą. Przecież ty nie znasz wysokich rangą urzędników z widzenia!

Strażnik spojrzał na Tanię i roześmiał się. Chciał jej powiedzieć, że powinna wychodzić na autostradę tylko w takim stanie, żeby złapać „zalotników”. Ale nie miał czasu.

„Dzień dobry, Stepanie Siergiejewiczu” – stanął na baczność.

„Witaj, Nikołaju” – przywitał się Stepan, spojrzał na Tanię i skrzywił się. Chciał powiedzieć strażnikowi, żeby wyprowadził tę panią, ale nie miał czasu.

• A ja przyszłam do ciebie. Do pracy. – Powiedziała radośnie i dodała: – Jestem Tanya. Przyjaciółka twojej żony.

Stepan zarumienił się. Nie sądził, że Tatiana tak się ubierze, a już na pewno nie chciał łączyć tego „cudu” z Żanną.

• Spóźniłaś się! Trzy godziny spóźnienia! Dobra, chodźmy… – złapał ją za łokieć. – I nie mów nikomu, że masz coś wspólnego z moją żoną. Nie jesteście przyjaciółmi. I nie ubieraj się tak więcej.
• Zbyt wymyślne, co?

– Nie! Wyglądasz jak dama o niskich pobudkach społecznych! – syknął, odciągając dziewczynę od kolegów.

• Jaki jest sekret? Aha… Rozumiem, nie chcesz plotek, że zatrudniłeś mnie na dobre stanowisko dzięki znajomościom… – zasugerowała Tania. Stepan aż się zakrztusił.

— Kto obiecał ci „dobrą posadę”?

• Żanna… Czy twoje mieszkanie służbowe jest daleko od biura? Myślałam, że na razie tam zamieszkam.

– Nie kłam! Nie obiecano ci żadnego mieszkania! Najwięcej, na co możesz liczyć, to łóżko w pokoju wspólnym dla personelu obsługi.

• No cóż, myślałem, że skoro jesteś szefem, to znaczy…
• Co? Zrobić cię moim zastępcą?
• No, albo przynajmniej asystent.
• Mój asystent ma trzy wyższe wykształcenie i biegle włada pięcioma językami. Jakie inne języki znasz oprócz ojczystego?

Tanya zastanowiła się przez chwilę:

• Słone.
• Co to za język?!
• Dzieje się tak, gdy po każdej sylabie dodaje się literę „s”, a następnie taką samą samogłoskę, jaka poprzedza literę „s”.
• Żartujesz, prawda? Ale twoje poczucie humoru przyda ci się w nowej pracy.

— Kiedy zacząć?

• Zacznij już teraz. Idź na parter i tam poproś Marię. Pokaże ci wszystko i da ci mundur.
• Super! – Tanya zaprezentowała kostium biznesowy, taki, jaki noszą bizneswoman w filmach.
• Dostaniesz zapłatę pod koniec tygodnia. Popracujemy nad umową.
• A ile?

– Zależy od twojego sukcesu. Jeśli się postarasz, premia jest możliwa – napisał Stepan na kartce. Tania, oczywiście, była zdenerwowana. Liczyła na wyższą pensję. Ale uznała, że jest za wcześnie, żeby odmówić. Teraz miała dostęp do kręgu ludzi sukcesu i szansę, by jeden z lokalnych szefów się w niej zakochał, co pozwoliłoby jej szybciej wyjść za mąż. A wtedy nie musiałaby już pracować.

Z tymi myślami Tania zeszła na parter. Tam czekała na nią kobieta w białym fartuchu.

• Czy jesteś Tanya?
• I…

— Byłem.

– Chyba mnie pomyliłeś z inną Tanią… – Tatiana uniosła brwi, widząc miejsce pracy. – Ja… nie zatrudniłam się jako pokojówka! To pomyłka!

• Żeby zostać pokojówką, musisz się tego nauczyć. W międzyczasie będziesz pomocnicą młodszego sprzątacza. Przebierz się. W tych szpilkach na nic się nie przydasz.

Z tymi słowami Maria podała Tani wiadro, mop, szlafrok i gumowe kapcie.

• Ale ja…
• Dzisiaj myjesz podłogi od parteru do piątego piętra. I nie zapomnij o schodach.

Tanya chciała coś odpowiedzieć, ale jej „szef” był już zajęty rozmową telefoniczną.

• Nie ma mowy. Nie pisałem się na to.

Tatiana rzuciła narzędzia i poszła załatwić sprawę z szefem. Ale go już nie było. Był zajęty.

Wtedy Tania zadzwoniła do Żanny i opowiedziała jej wszystko, co myślała:

• Czy ty próbujesz sobie ze mnie żartować?!
• Co się stało?
• Twój mąż załatwił mi pracę sprzątaczki!
• Powiedziałeś, że potrzebujesz jakiejkolwiek pracy.
• Ale nie w ten sposób! Nie będę sprzątać toalet!

„Jeśli nie, to twoja sprawa” – westchnęła Żanna i się rozłączyła. Miała ważniejsze rzeczy do roboty niż opiekowanie się siostrą byłego męża.

Tatiana, słysząc sygnały dźwiękowe, wpadła we wściekłość, kopnęła drzwi i niechcący złamała sobie obcas. Musiała chodzić boso.

Kolorową dziewczynę trąbiły stuningowane samochody krajowej produkcji. Ale wśród kierowców nie było oligarchów. Musiała wracać do domu do brata pieszo – ze złamanym obcasem, w dziurawych rajstopach i zranionym ego.

„Słuchaj, może mogłabyś mi pomóc z pracą?” – zapytała, krzyżując ramiona na piersi. „Nie bądź jak Żanna…”

• Nie, Taniu. Najpierw się ucz, a potem przyjeżdżaj podbijać Moskwę – tymi słowami zatrzasnął drzwi przed nosem młodszej siostry.

Tanya musiała wrócić do domu, do rodziców i porzucić myśl o udanym małżeństwie.

„Po prostu nikt mnie nie docenił… w tej Moskwie” – powiedziała do swojej przyjaciółki, siedząc na ławce i gryząc pestki słonecznika.

„Mówią, że to prawda, że wszyscy tam są źli” – skinął głową mój przyjaciel.

• Zły i arogancki.

Pogadali jeszcze trochę, a potem rozeszli się, mając nadzieję, że następnym razem będą mieli więcej szczęścia.